Köydeyim,şimdi uyanmışım

Şimdi uyanmışım,köy havası,türlü kuş sesleri,belirsiz bir rahatlık,bilinmeyenin verdiği hafif gerginlik,sonra şehre dönecek olmanın verdiği gerginlik...Biraz daha huzur bulurum ya da rahatlama şeklime boyut kazandırırım diye alıyorum elime netbookumu,şehrin nimetiyle köyün dinginliğini birleştirmek adına açıyorum en ‘Glory Box’undan bir ‘Portishead’ ,ufaktan çala dursun müzik,önceden yazdığım bir metini okumaya başlıyorum.Sağ önümde ayağını koltuğa uzatmış dayım,yanımda erkek kuzenim.Uyku mahmurluğunu bir de çalan müziği paylaşıyoruz o an.Hayatın bazı kesitleri bu kadar basit olmalı diyorum içimden.Şairane tavırlar sergiliyorum Niksar’ın Şıhlar Köyünde,unutulmaya yüz tutmuş bir köy evinde.İnsanlarla beni son gördükleri zamandan kalma bir tanışıklık içinde,her muhabbette eski ve samimi bir koku,her adımda bir akraba.Yeri gelmişken söyleyeyim burada kişi başına düşen akraba miktarı bir hayli fazla,o yüzden cebinize fazladan beş on selam doldurarak yola çıkmalısınız.Sonra her yol parise çıkabilir buralarda ama Anadolulu Parislere.Paris dediysem...Ne demek istediğimi tam anlatamıyorum sayın okuyanım.Anlatım bozukluklarımı köyün bünyeme etkisine verebilirsiniz,köy alınmaz.Alınma zamanlarını neredeyse doldurmuş sevimli ihtiyar topluluğu mevcut burda.Her hallerinde özümde gizlenen bir şeyler var ama diyorum ya şimdi uyanmışım...Müziğin verdiği aykırı hava,üstümde şair kokan ne varsa dayımın şu cümlesiyle dağılıyor boşluğa:

-Himmet’e masat verdik mi?

Evet diyorum,burada Himmet abi var,Masat var,neyin tribindesin oğlum!Ne bu netbooklar,Portishead’ler...Köydesin,versene kendini kuşa böceğe.Burada İstanbul’a “Allahın s.ktir ettiği yer!” diyen ihtiyar bir amca var.İroninin kralı var.Bir zamanlar milletin efendisi olan köylüden arta kalan zeki söylemler,hafif sitemler,hayatın kısmi yalnızlığından bir şeyler var.Kapat şu netbooku.İşte tereyağı kokuyor,inek sütü içeceksin az sonra.Saat kaç bu arada?Bilmiyorum.İlgilenmiyorum,ne prova gözümde,ne plan proje...Köydeyim,şimdi uyanmışım...

11.07.2011